Oei, een dilemma. Altijd lastig, want de beide kanten van de zaak zijn of lijken je in evenwicht. Wat te kiezen?
Sinds kort woont in Leiden een pedofiel. Althans, er wonen er ongetwijfeld meer. Maar omdat wij Leidenaren die niet kennen, denken we dat er eentje woont: de veroordeelde Benno L.. Die heeft zijn straf uitgezeten, maar mag nog niet emigreren naar Duitsland waar hij familie heeft wonen. Tot juli volgend jaar woont hij in afwachting van die emigratie in Leiden.
Het dilemma zal duidelijk zijn. Met een ex-gestrafte in je stad ben je nooit blij, er vanuit gaand dat die straf terecht was. Maar waar leg je dan de grens. Als je eerlijk bent, zit ook Leiden vol met ex-gestraften. Mensen die dronken achter het stuur zaten, mensen die bekeuringen niet betaalden, mensen die anderen mishandelden, mensen die in mensen handelden, mensen die de belasting tilden, mensen die… . Toch frappant hoe we die gestraften allemaal anders waarderen. Wonen naast iemand die de belasting – jóu dus – tilde, lijkt minder belastend te zijn dan wonen naast een iemand die – in een vlaag van blind liefdesverdriet? – een ander doodde.
Een pedofiel is moeilijk. Het is ongeneeslijk, net als homofilie dat is. Beide zijn seksuele voorkeuren die afwijken van de grootste gemene deler: heterofilie. Maar pedofilie achten we lager vanwege de onbalans in de verhoudingen. ‘Onmondige, weinig weerbare kinderen’; het is waar, zoals ook waar is dat in veel hetero-relaties die balans niet evenwichtig is. Huiselijk geweld is niet bepaald een uiting van een harmonieuze relatie. En laten we vooral ook de incestueuze relaties niet vergeten.
Je bént het dus. Als je je driften volgt en praktiserend wordt, noemen we dat pedosexueel. Voor zover ik weet, is dat een veel beperktere groep. En om maar een knuppel in het hoenderhok te gooien: waar scharen we onze eigen hartverwarmende gevoelens voor vertederende kleine kinderen, of voor die leuke jonge diertjes? Zijn vast principieel héél anders, nietwaar?
Door de samenleving is bij monde van de rechtbank iemand gestraft. Die straf zit er op. Een nieuwe start moet volgen. Maar we weten dat pedofilie niet ‘over gaat’, net zo min als homofilie. Dat maakt het wel heel lastig, want hoe groot is de kans op recidive? Dat is op zich al een interessante vraag, omdat hij feitelijk niet gaat over sexueel misbruik – pedosexualiteit – maar geaardheid. Dat laatste lijkt de grond voor de straf te zijn, in de ogen van velen. Daarmee kun je ook homofilie strafbaar maken. O, en het gaat uit van een helder en eenduidig idee van wat sexualiteit is. Laat dat nu net níet te bestaan: dat eenduidige.
Daar zitten we dus in Leiden. Met iemand die afwijkt van wat het gros normaal acht, en die daarvoor is bestraft. Iemand die een voorkeur heeft die in een stad van 120.000 inwoners bij meer inwoners dan die ene móet bestaan. Maar dat weten we niet. En wat niet weet… .
Ook ik worstel er mee. Maar ik vind wel dat Leiden – ooit stad der vluchtelingen! – eigenlijk apetrots zou moeten zijn, áls het lukt die opvang te realiseren. Alleen dat zou al een prestatie zijn, als je hoort welke voorwaarden worden gesteld.
Maar ik geef Leiden weinig kans. Die nieuwe start kun je alleen maken als je niet volop in de aandacht wordt gezet. Als niet allerlei mensen zich tegen je keren. Mensen die je verder niet veel zult zien als het gaat om kopschoppers – die kent Leiden óók – of potenrammers.
Dat is mijn dilemma. Niet blij met de komst, maar als het zo is geregeld dan hebben we het dus ook zo geregeld. Niet blij met de aandacht die een nieuwe start op voorhand al een valse maakt. Niet blij met mensen die zich boven de wet(shandhavers) plaatsen.
Maar het is allemaal wel o zo begrijpelijk.
"Me dunkt..." 